شناسایی آرا داوری تجاری بین‌المللی در حقوق ایران و کنوانسیون نیویورک

نوع مقاله : علمی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، گروه آموزشی علوم انسانی، پردیس بین المللی ارس، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 عضو هیات علمی مدعو گروه آموزشی علوم انسانی، پردیس بین المللی ارس، دانشگاه تهران، تهران، ایران

10.22034/ejs.2023.395915.1435

چکیده

زمینه و هدف: داوری دارای مزیت ­های متعددی است؛ اما شناسایی و اجرای آرای خارجی در دعاوی تجاری بین‌المللی از مسائل و چالش‌های آن است. هدف مقاله حاضر بررسی شناسایی آرای داوری تجاری بین‌المللی در حقوق ایران و کنوانسیون نیویورک است.
مواد و روش‌ها: روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی-تحلیلی و مواد و داده‌ها کیفی است. از فیش­برداری در گردآوری مطالب و داده‌ها استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متن، صداقت و امانت‌داری رعایت شده است.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد در حقوق داوری ایران، شرایط شناسایی آرای داوری بررسی نشده است و قانون­گذار در این خصوص سکوت کرده است. در کنوانسیون داوری نیویورک شرایط شناسایی رأی داوری مشخص شده است که مطابق آن نیازی به مراجعه به دادگاه کشور محل اجرای داوری نیست. در حقوق داوری ایران موانع شناسایی و اجرای داوری مطرح ­شده است که در مواردی چون نظم عمومی، وجود موافقت‌نامه داوری‌، دادرسی منصفانه، انجام تشریفات داوری و عدم عدول داور از اختیارات داوری با شرایط کنوانسیون داوری نیویورک مشابهت دارد. با وجود این، برخی از این موانع مورد اشاره مانند نظم عمومی در حقوق ایران با ابهام مواجه است و با آنچه زیر عنوان نظم عمومی در کنوانسیون نیویورک مطرح است متفاوت است. همچنین شرایطی که در ماده 139 قانون اساسی ایران مطرح شده است، شناسایی و اجرای رأی داوری تجاری بین­المللی را با مشکل مواجه می‌کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات