رهیافتی نو در حکم خروج زوجه از منزل براساس سبک زندگی نوین با تکیه برآرای فقها

نوع مقاله : علمی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد زاهدان، دانشگاه ازاد اسلامی، زاهدان، ایران

2 استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران(نویسنده مسئول).

3 استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

10.22034/ejs.2023.397623.1448

چکیده

زمینه و هدف: اذن خروج زن از منزل از مباحث جنجالی و بحث برانگیز است. در این پژوهش، مهم­ترین دغدغه و پرسشی که در پی حل آن هستیم، این است که مبانی فقهی کدام­ یک از فقهای مورد نظر در سبک زندگی نوین و در پرتو پویایی فقه، سازگارتر به­ نظر می­رسد؟
مواد و روش­ ها: این تحقیق از نوع نظری و ‌روش آن به­ صورت توصیفی-تحلیلی است و روش گرد‏آوری اطلاعات نیز به­ صورت کتاب­خانه ‏ای بوده است.
یافته ­ها: امام خمینی قائل به این هستند که زن حق خروج از منزل بدون اذن شوهر را به ­طور مطلق ندارد. خویی، خروجی را که با حق استمتاع و بهره ­برداری جنسی مرد منافات داشته باشد مشروط به اذن شوهر می­داند. طباطبایی یزدی و حکیم، درباره منع خروج زن از منزل بدون اذن زوج سخنی نگفته­ اند و به ­جای آن، مسافرت زن بدون اذن شوهر را منع کرده­اند.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است.
نتیجه­ گیری: تعابیر فقها نشان می­دهد فقط خروجی که با حق استمتاع زوج منافات داشته باشد حرام است. نتیجة این پژوهش آن است که مبنا و رأی فقهی خویی با اقتضائات و نیازهای عصر حاضر بیشتر سازگار و بیانگر پویایی بیشتر فقه است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی
دوره 4، شماره ویژه (ویژه نامه جستار های نوین فقه و حقوق 1401) - شماره پیاپی 5
فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی
آبان 1401
صفحه 741-757

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار