بررسی تطبیقی تجزیه پذیری حق فسخ، در حقوق ایران و مذاهب اسلامی

نوع مقاله : علمی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه حقوق خصوصی، دانشکده علوم انسانی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.

2 دانشیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده علوم انسانی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران(نویسنده مسئول)

3 استاد گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

10.22034/ejs.2023.385361.1378

چکیده

زمینه و هدف: در این پژوهش تلاش می‌شود به‌روش توصیفی-تحلیلی با توجه به تجزیه‌پذیری حق فسخ قرارداد، حقوق متعاقدان در صورت عدم اجرای بخشی از قرارداد یا اجرای مخالف و غیر منطقی آن و نیز در صورت داشتن حق و تعدد و یا به ارث‌رسیدن حق فسخ، در قانون مدنی ایران و مذاهب اسلامی مورد بررسی قرار گیرد.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری و ‌روش تحقیق به‌صورت توصیفی-تحلیلی است. روش گرد‏آوری اطلاعات به‌صورت کتاب­خانه‏ ای و با مراجعه به اسناد، کتاب­ ها و مقاله ­ها صورت گرفته ‌است. در این تحقیق علاوه­ بر پاسخ تشریحی، تطبیقی و استنباطی به پرسش‌های فوق و دیگر موارد، همچنین در مواردى که ابهام وجود دارد از طریق تشریح، استنباط، تحلیل، استدلال و استفاده از قواعد و احکام حقوقی و فقهی و روح قوانین، حکم آن بیان می‌شود.
یافته‌ها: به‌موجب اصل عموم وفای به­عهد و اجرای قرارداد، اجرای کامل تعهد مورد نظر قانون‌گذار است و نقض قرارداد یا تحقق نیافتن مفاد آن با اعمال ضمانت‌هایی همراه است که در متن قانون گنجانده ‌شده است و منتهی به جبران خسارت‌هایی می‌شود. تلاش همه نظام‌های حقوقی از جمله ایران و مصر آن است که قرارداد حتی‌المقدور اجرا شود.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت‌داری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: در شرایط بطلان یا فسخ، نقض عقد تنها بر همان بخش از عقد وارد می‌شود و مابقی عقد و کل قرارداد به اعتبار و قوت خود باقی است؛ مگر اینکه نقض قسمتی از قرارداد موجب نقض اساسی شود که در این صورت حق فسخ برای کل قرارداد وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات