عضو هیات علمی گروه حقوق، واحد کاشان، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشان، ایران.
10.22034/ejs.2022.339217.1225
چکیده
زمینه و هدف: در حوزه علوم پزشکی در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های شگرفی حاصل شده است. یکی از پیشرفت‌های مزبور مسئله پیوند اعضای حیوان به انسان می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر این است که در موارد پیوند عضو حیوانی به انسان، چنانچه پس از پیوند، آسیبی به عضو مزبور وارد شود، آیا امکان مطالبه دیه وجود دارد. مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‌باشد و روش جمعآوری اطلاعات بصورت کتابخانهای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر، نشان می‌دهد که در فضای فقه، دو رویکرد عنوان‌محوری و رویکرد مقاصدی (یا همان نتیجه‌محوری) مطرح می‌باشد. با بررسی قانون مجازات اسلامی، متوجه خواهیم شد که قانون‌گذار رویکرد فقهای متأخر یعنی رویکرد مقاصدی را مورد پذیرش قرار داده است. ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت‌داری رعایت شده است. نتیجه‌گیری: رویکرد مقاصدی در فقه با توسل به اصول مبنایی مانند اصل صحت و همچنین متغیر کارایی، و نیز با در نظر گرفتن ضرورت‌های موجود در فضای جامعه، جواز دریافت دیه در موارد آسیب به عضو حیوانی پیوندزده شده به انسان را صادر می‌کند. قانون مجازات اسلامی نیز در پرتو همین امر، به نحوی طراحی نشده است که ممنوعیتی برای حکم مزبور ایجاد کند؛ بلکه به صورت ضمنی این حکم را مورد تأیید قرار داده است.
فرهادیان, عبدالرضا. (1401). دیه عضو پیوندی حیوان به انسان در پرتو مبانی فقه اقتصادی. فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی, 4(3), 101-116. doi: 10.22034/ejs.2022.339217.1225
MLA
عبدالرضا فرهادیان. "دیه عضو پیوندی حیوان به انسان در پرتو مبانی فقه اقتصادی". فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی, 4, 3, 1401, 101-116. doi: 10.22034/ejs.2022.339217.1225
HARVARD
فرهادیان, عبدالرضا. (1401). 'دیه عضو پیوندی حیوان به انسان در پرتو مبانی فقه اقتصادی', فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی, 4(3), pp. 101-116. doi: 10.22034/ejs.2022.339217.1225
VANCOUVER
فرهادیان, عبدالرضا. دیه عضو پیوندی حیوان به انسان در پرتو مبانی فقه اقتصادی. فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی, 1401; 4(3): 101-116. doi: 10.22034/ejs.2022.339217.1225
)
