تحلیل انتقادی صحت شرط عدم فرزندآوری و تاثیر اقتصادی آن در عقد نکاح

نوع مقاله : علمی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه آموزشی فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران

2 استادیار گروه آموزشی فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تربت‌حیدریّه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت‌حیدریّه، ایران

3 استادیار گروه آموزشی فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

10.22034/ejs.2023.362733.1299

چکیده

زمینه و هدف: شرط عدم فرزند‌آوری به­ عنوان واقعه حقوقی، از جمله شروط متصور ضمن عقد نکاح است. «تحلیل صحت شرط عدم فرزند‌آوری در عقد نکاح» تبیین حکم شرط عدم فرزندآوری در نکاح دائم و موقّت.
مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده ‌روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است و روش جمع ‏آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ‏ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت‌داری رعایت شده است.
یافته ­ها: شرط عدم فرزندآوری ممکن است در قالب شرط ترک فعل منعقد گردد. نسبت به صحّت یا بطلان شرط مزبور با توجه به احترام به اراده طرفین و اقسام نکاح و همچنین سلب حقوق (کلّی و جزئی- حق استمتاع، حق مادری) و مصالح فرد و جامعه و اقتضائات زمان بین فقهاء اختلاف است.
نتیجه: شرط عدم فرزندآوری در ضمن عقد نکاح موقت مورد پذیرش فقها و حقوقدانان است. این شرط در نکاح دائم، به صورت جزیی و محدود به زمان، بلا اشکال می‌باشد اما به صورت دائمی، باطل و از دیدگاه برخی از فقها و حقوقدانان، مبطل عقد هم است. یکی از دلایل بچّه‌دارنشدن زوجین، نگرانی از مسایل و مشکلات اقتصادی، است.

کلیدواژه‌ها

فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی
دوره 3، شماره 4 - شماره پیاپی 11
فصلنامه علمی مطالعات فقه اقتصادی
بهمن 1400
صفحه 227-239

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار