مبانی تعهد به ارایه اطلاعات در روابط قراردادی اشخاص در حقوق ایران و انگلیس

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه حقوق خصوصی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

2 استادیار گروه حقوق خصوصی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

10.22034/ejs.2024.434115.1663

چکیده

زمینه و هدف: روابط قراردادی میان اشخاص مستلزم ارائه اطلاعات دقیق و آگاهی طرفین عقد است. هدف پژوهش حاضر نیز بررسی مبانی تعهد به ارائه اطلاعات در نظام حقوقی ایران و انگلیس است.

مواد و روش‌ها: روش مقاله حاضر مقایسه‌ای و ابزار انجام پژوهش نیز کتابخانه‌ای است.

ملاحظات اخلاقی: در نگارش مقاله حاضر، ارجاع‌دهی مستند و امانتداری مدنظر نویسنده بوده است.

یافته‌ها: ذیل تعهد به افشای حقایق قراردادی درکامن لو قایل به ورود نظریه الزام به اطلاع رسانی درروابط قراردادی اشخاص مستند به آرای قضات در کامن‌لو و روابط قراردادی در انگلیس می‌باشیم. با مبنا قراردادن برخی قواعد فقهی در حقوق قراردادی ایران از قبیل توسل به قاعده فقهی حقوقی (ماقَصَدلَم یَقِع ، ماوَقَعَ لَم یٌقصَد )؛ منع غرری شدن معاملات و حاکمیت اصل لاضرر و منع سوء استفاده از حق و مستند به اصول تعاون و حسن نیت در عقود و توجه به رویه‌های عرفی –اقتصادی حاکم بر معاملات می‌توانیم مبانی تکلیفی تعهد به دادن اطلاعات در حقوق ایران را معرفی نماییم.

نتیجه‌گیری: قواعد عمومی عقود در عرصه فقه اقتصادی و معاملاتی از حیث ایجاد تکلیف برای متعاملین کافی نبوده و دو نظام حقوقی ایران و انگلیس براساس برخی مبانی ارائه اطلاعات را لازم می‌دانند. برای بهبود شرایط حقوقی قرارداد اشخاص در ایران، نیازمند آن هستیم تا در صورتی که قراردادهای مخالف قانون نباشند، مبتنی بر تعهد ارائه اطلاعات باشند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات