نظم عمومی و اخلاق حسنه اقتصادی از منظر فقه و حقوق ایران

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین_ پیشوا، ورامین، ایران.

2 استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران

3 استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین_ پیشوا، ورامین، ایران.

10.22034/ejs.2023.415996.1549

چکیده

زمینه و هدف: نظم عمومی و اخلاق حسنه دو مفهوم عام می‌باشند که در حوزه‌های مختلف حقوقی از جمله قراردادها و ... دارای آثار مهمی می‌باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسی و تبیین مفاهیم، اقسام، مصادیق، کارکردها و آثار نظم عمومی و اخلاق حسنه اقتصادی در نظام حقوقی ایران و فقه امامیه می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده و ‌روش آن به صورت توصیفی تحلیلی می‏باشد و ابزار جمع‏آوری اطلاعات نیز بصورت کتابخانه‏ای است.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که، نظم عمومی اقتصادی و اخلاق حسنه اقتصادی در فضای نظام حقوقی ایران و فقه امامیه منبع اصول و قواعد محسوب می‌شوند. در واقع، کارکرد این دو مفهوم، صرفاً یک کارکرد سلبی در جهت «نفی» نیست؛ بلکه این دو مفهوم می‌توانند کارکرد ایجابی نیز داشته باشند.

ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت‌داری رعایت شده است.

نتیجه‌گیری: نظم عمومیِ اقتصادیِ منبع، با توجه به شاخصة متنی بودن آن، با قانون ـ همان ابزار دولتی ـ تطبیق پیدا می‌کند، اما متفاوت از آن است، زیرا از یک سو مفاد همة مواد قانونی، جزء نظم عمومی اقتصادی تلقی نمی‌شوند. اخلاق حسنة اقتصادیِ منبع، متنی نیست و همین نکته، کارکرد ایجابی آن را تأثیرگذارتر می‌کند؛ منبعی که فراتر از متن، محل ظهور و کشف قواعد و اصول حقوقی است، هم خلأ متنی را جبران میکند و هم انعطاف‌پذیری نظام حقوقی و خروج آن از تصلب را نتیجه می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات