شبیه‌سازی انسان در پرتو دیدگاه فقهای اسلامی

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه حقوق خصوصی، دانشگاه آیت الله آملی، دانشگاه مازندران، مازندران، ایران.

2 استاد گروه حقوق خصوصی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 استادیار گروه حقوق خصوصی، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

10.22034/ejs.2023.403407.1475

چکیده

زمینه و هدف: شبیه ­سازی انسان یکی از موضوعاتی است که موجب ایجاد چالش­ های متعددی از نظر حقوقی و فقهی شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی شبیه­ سازی انسان از منظر دیدگاه فقهای اسلامی است.
مواد و روش ­ها: این تحقیق از نوع نظری و ‌روش آن به­ صورت توصیفی-تحلیلی است و ابزار گرد‏آوری اطلاعات نیز به ­صورت کتاب­خانه ‏ای است.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است.
یافته ­ها: با در نظر گرفتن دلایل ارائه­ شده از سوی مخالفان فرآیند شبیه ­سازی انسان، به نظر می­رسد اغلب مواضع مزبور به­واسطه ناآگاهی و پیش­ داوری­ ها و نیز عدم توجه به جنبه فنی موضوع از زاویه مهندسی ژنتیک و پزشکی است.
نتیجه­ گیری: با در نظر گرفتن اصل اباحه در چارچوب اصول فقه شیعه، حکم شبیه ­سازی از جهت عناوین اولیه مشمول اباحه است؛ زیرا هیچ دلیلی از منابع اربعۀ احکام، مبنی­بر حرمت شبیه‌سازی وجود ندارد و این نظر تقریباً با فتوای اکثر فقهای معاصر یکسان است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات